حالت USB Debugging چیست و چه کاربردی دارد؟

یکی از اصطلاحاتی که احتمالا در حین استفاده از گوشی های اندرویدی با آن مواجه شده‌اید، اصطلاح USB Debugging است. شاید این عبارت در ابتدای امر برایتان نامفهوم و نا آشنا به نظر آید، اما واقعیت این است که USB Debugging مسئله پیچیده‌ای نیست. در این مقاله می‌خواهیم در مورد ماهیت حالت USB Debugging و کاربرد آن صحبت کنیم. با ما همراه باشید.

مقدمه

اندروید یک سیستم عامل متن باز (Open Source) است و امکان ایجاد تغییرات در آن وجود دارد. گوگل سعی کرده که سیستم عامل اندروید را به گونه‌ای طراحی کند که برنامه‌نویسان و توسعه‌دهندگان سوم شخص بتوانند به راحتی تغییرات مورد نظرشان را روی آن اعمال کنند یا اپلیکیشن های موبایل سازگار با آن را توسعه دهند و به نصب و تست آن ها بر روی گوشی های اندرویدی بپردازند. در منوی تنظیمات سیستم عامل اندروید یک گزینه خاص با عنوان Developer Options وجود دارد که مخصوص توسعه دهندگان و برنامه نویسان است و چندان به درد افراد عادی نمی‌خورد.

در این منو گزینه‌ای تحت عنوان USB Debugging وجود دارد که کاربر برای انجام خیلی از کارهای مورد نظرش ملزم به فعالسازی آن خواهد بود. به عنوان مثال برای اینکه بتوانید گوشی خود را به کامپیوتر متصل کنید و ارتباط مابین آن دو را برقرار سازید باید حالت USB Debugging فعال باشد. اما حالت USB Debugging چیست و دقیقا چه کاربردی دارد؟ در ادامه این مطلب بیشتر در رابطه با این مسئله صحبت می‌کنیم و جزئیات لازم را در اختیار شما عزیزان قرار می‌دهیم. بنابراین با ما همراه باشید.

حالت USB Debugging چیست؟

برای توسعه دادن یا نوشتن اپلیکیشن های اندرویدی و نصب آن ها در گوشی باید پکیجی تحت عنوان SDK یا Android Software Developer Kit روی کامپیوترتان نصب شود. این پکیج ابزار مورد نیاز برای توسعه دادن اپلیکیشن و به نوعی تست کردن آن را در اختیارتان قرار می‌دهد. در این بین ابزارهای زیادی وجود دارند که توسط توسعه دهنده مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال می‌توان به "کتابخانه اندروید" یا همان "Libraries" اشاره کرد. کتابخانه اندروید این امکان را در اختیار توسعه دهندگان قرار می‌دهد که بتوانند از کد های آماده و پیش فرض اندروید در کدنویسی های خود استفاده کنند و به نوعی مجبور نباشند که هر بار تمام کد های مورد نیاز برای توسعه دادن اپلیکیشن مورد نظرشان را تایپ کنند. به بیان دیگر دستورات لایبرری برای توسعه دهنده مثل یک میانبر عمل می‌کنند و منجر به سهولت و افزایش سرعت عمل وی در کدنویسی می‌شوند.

اما برای اینکه ارتباط مابین کامپیوتر و گوشی برای اعمال تغییرات مورد نیاز و دسترسی به ابزارهای مختلفی که از طریق SDK ارائه شده‌اند امکانپذیر شود باید حالت USB Debugging در گوشی فعال باشد! به بیان دیگر با فعال بودن حالت مذکور است که اجازه دسترسی به ابزارهای لازم برای اعمال تغییرات از طریق کامپیوتر به توسعه دهنده داده می‌شود. وقتی حالت USB Debugging در گوشی فعال نباشد، اتصال گوشی به کامپیوتر بی‌معنا خواهد بود چون دسترسی لازم برای اعمال تغییرات از طریق کامپیوتر در گوشی آزاد نیست. بنابراین می‌تواند USB Debugging را به عنوان یک سوئیچ برای فعال و غیر فعالسازی ارتباط مابین گوشی و کامپیوترها و دسترسی به ابزارهای اصلی اندروید در نظر گرفت.

چگونه گزینه USB Debugging را فعال کنیم؟

برای اینکه قابلیت USB Debugging در گوشی فعال شود باید به گزینه Developer Options دسترسی یابید که متاسفانه در حالت پیش فرض از بخش تنظیمات (Settings) گوشی های اندرویدی پنهان است. پس در قدم نخست باید گزینه Developer Options را فعال کنید. برای انجام این کار به شرح زیر عمل نمایید:

• به بخش Settings گوشی بروید.
• گزینه About Phone را انتخاب کنید.
• گزینه Build Number را پیدا کنید و 7 بار روی آن ضربه لمسی بزنید تا پیغامی با متن " you’re now a developer" روی صفحه گوشی نمایان شود.

حالا گزینه Developer Options در منوی تنظیمات گوشی شما به وجود آمده است. پس می‌توانید حالت USB Debugging را در گوشی خود فعال کنید. برای انجام این کار به شرح زیر عمل نمایید:

• دوباره به منوی Settings گوشی بروید.
• گزینه Developer Options را انتخاب کنید (اگر گوشی شما از اندروید پای یا نسخه های جدیدتر اندروید بهره می‌برد باید وارد منوی System شده و سپس گزینه Advanced را انتخاب کنید تا به گزینه Developer Options دسترسی یابید).
• گزینه USB Debugging را انتخاب و فعال کنید.

به همین سادگی حالت USB Debugging در گوشی شما فعال می‌شود. حالا می‌توانید گوشی خود را با یک کابل USB مناسب به کامپیوتر یا لپ تاپ وصل کنید و ارتباط مابین این دو گجت را برقرار سازید. زمانی که یک کامپیوتر جدید به گوشی متصل می‌شود، پیغامی روی صفحه نمایش گوشی نمایان خواهد شد که باید آن را تایید کنید. تایید این پیغام منجر می‌شود که کامپیوتر مورد نظر به لیست دستگاه های قابل اعتماد گوشی اضافه شود و از این پس هر بار که کامپیوتر و گوشی را به هم متصل می‌کنید، لازم به صدور مجدد اجازه دسترسی وجود نداشته باشد.

آیا فعال گذاشتن حالت USB Debugging در گوشی امن است؟

بهتر است هیچوقت قابلیت USB Debugging را بدون دلیل در گوشی خود فعال باقی نگذارید چون اگر این قابلیت در گوشی شما فعال باشد و خدای نکرده گوشی شما دزدیده شود، سارق می‌تواند با اتصال گوشی به کامپیوتر و اجرای دستورات از طریق کامپیوتر گوشی شما را فلش کند. برای آشنایی با فلش گوشی های اندرویدی توصیه می‌کنیم حتما مقاله "راهنمای جامع فلش کردن گوشی های هوآوی، سامسونگ و غیره" را مطالعه نمایید. بنابراین فعال گذاشتن قابلیت USB Debugging می‌تواند کمی ریسکی باشد و بهتر است که از فعال قرار دادن بدون دلیل این ویژگی در گوشی خودداری کنید.

جمع‌بندی

همانطور که مشاهده کردید در این مقاله در رابطه با حالت USB Debugging اندروید صحبت کردیم و گفتیم که فعالسازی این حالت چه کارایی دارد. فراموش نکنید که بهتر است همیشه قابلیت USB Debugging گوشی خودتان را در شرایطی که لزومی مبنی بر روشن بودن آن وجود ندارد، غیر فعال باقی بگذارید و از فعال سازی بدون دلیل آن خودداری کنید.

آموزش 4 روش سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام

اینستاگرام به شیوه های مختلفی امکان طرح سوال در استوری (Instagram Story) را فراهم کرده است، اما آیا شما با تمام این روش ها آشنا هستید؟ در این مقاله می‌خواهیم به آموزش روش های سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام بپردازیم. بنابراین با ما همراه باشید.

مقدمه‌ای در رابطه با سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام

یکی از ویژگی ها یا قابلیت های جالبی که در استوری اینستاگرام ارائه شده مربوط به طرح سوال می‌شود. طرح سوال یا پرسش می‌تواند به چند شیوه گوناگون در استوری اینستاگرام انجام شود. برای مثال شما می‌توانید یک سوال را با امکان انتخاب دو پاسخ مختلف در استوری خود ارسال کنید یا سوالی از کاربران پرسیده و از آن ها بخواهید که مستقیما پاسخ آن را ارسال کنند. در حال حاضر امکان طرح سوال یا پرسش به چهار شیوه مختلف در استوری اینستاگرام میسر است. در ادامه این مطلب می‌خواهیم این چهار روش مختلف سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام را برایتان شرح دهیم. ضمنا توصیه می‌کنیم برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با قابلیت های جالبی که در استوری اینستاگرام ارائه شده‌اند، حتما یک مرتبه مقاله "آموزش جالب ترین ترفند های استوری اینستاگرام" را هم مطالعه کنید.

روش اول: طرح سوال با پاسخ دو گزینه‌ای (Poll)

قابلیت POLL که به آن قابلیت ارسال نظرسنجی هم گفته می‌شود یکی از مرسوم ترین روش های سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام است. با استفاده از این قابلیت شما می‌توانید یک سوال را مطرح کنید و دو پاسخ مختلف را هم برای آن انتخاب نمایید. در این حالت هر یک از کاربرانی که استوری شما را مشاهده کند می‌توانند مابین دو گزینه ارائه شده یکی را انتخاب کرده و در نهایت ببینید که چند درصد آرای دریافت شده با پاسخ آن ها منطبق بوده و چند درصد مربوط به پاسخ دیگر می‌شود. پس با استفاده از قابلیت POLL در اینستاگرام می‌توانید سوالاتی ارسال کنید که دارای دو پاسخ مختلف هستند و کاربران می‌توانند هر یک از دو پاسخی که مورد نظرشان باشد را انتخاب کنند. برای ارسال این نوع پرسش در استوری اینستاگرام کافیست مراحل زیر را طی کنید:

• اپلیکیشن اینستاگرام را اجرا کنید و وارد بخش تایم لاین (تب با نماد خانه) شوید.
• انگشت خود را از سمت چپ به سمت راست صفحه نمایش بکشید تا دوربین گوشی و بخش استوری نمایان شود.
• عکس یا ویدئوی مورد نظرتان که می‌خواهید استوری شود را انتخاب کنید.
• آیکون با نماد استیکر را از بالای صفحه انتخاب نمایید.
• گزینه POLL را انتخاب کنید.
• سوال مورد نظرتان را در فیلد نخست تایپ کنید.
• در ازای دو گزینه‌ای که در حالت پیش فرض YES و NO هستند، پاسخ های مورد نظرتان را تایپ کنید.
• گزینه Done را انتخاب کرده و پس از اعمال سایر تغییراتی که مورد نیازتان است، استوری خود را ارسال کنید.

بدین ترتیب ارسال استوری شما با طرح یک سوال و دو پاسخ انجام می‌شود. کاربران و دنبال کنندگان شما می‌توانند با توجه به سلیقه خود هر یک از دو گزینه ارائه شده را انتخاب کنند و درصد آرای دریافت شده را مشاهده نمایند.

روش دوم: طرح سوال و دریافت پاسخ از طریق دایرکت

یکی دیگر از روش های سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام که با استفاده از آن می‌توانید سوال مطرح کنید و منتظر پاسخ بازدیدکنندگان باشید مربوط به حالتی است که با عنوان QUESTION شناخته می‌شود. در این روش شما می‌توانید سوالی که مورد نظرتان است را در استوری خود بپرسید و بازدیدکنندگان شما هم در صفحه استوری می‌توانند پاسخ مورد نظرشان را تایپ کنند و زمانی که این کار را انجام دهند، پاسخ آن ها برای شما قابل نمایش می‌شود. دقت داشته باشید که از این روش برای دستیابی به نتیجه برعکس هم می‌توان استفاده کرد. یعنی شما می‌توانید از بازدیدکنندگان خود بخواهید تا از شما سوالی بپرسند و سپس شما پاسخ آن ها را برایشان دایرکت کنید. پس گزینه QUESTIONS می‌تواند در استوری اینستاگرام با دو هدف مختلف استفاده شود. برای سوال پرسیدن این چنینی در استوری اینستاگرام کافیست مراحل زیر را طی کنید:

• برنامه اینستاگرام را اجرا و وارد بخش تایم لاین (تب با نماد خانه) شوید.
• انگشت خود از سمت چپ به راست صفحه نمایش سوایپ کنید.
• عکس یا ویدئوی مورد نظرتان را برای ارسال در استوری انتخاب کنید.
• آیکون با نماد استیکر را از بالای صفحه انتخاب نمایید.
• گزینه QUESTIONS را انتخاب کنید.
• سوال مورد نظرتان را تایپ کنید.
• پس از اعمال سایر تغییراتی که مورد نیازتان است، استوری را ارسال کنید.

به همین سادگی می‌توانید هر سوالی که مد نظرتان باشد را از طریق استوری اینستاگرام ارسال نمایید و از کاربران خود بخواهید که به آن ها پاسخ دهند.

روش سوم: طرح پرسش با ارائه اسلایدر

یکی دیگر از روش هایی که می‌توانید از آن برای سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام استفاده کنید مربوط به قابلیتی می‌شود که به موجب آن یک اسلایدر روی پستتان نمایان خواهد شد و کاربران می‌توانند میزان موافقت خود (نظر مثبت خود) در مورد موضوعی که مطرح کردید را با کشیدن انگشت بر روی این اسلایدر نشان دهند. به عنوان مثال می‌توانید یک عکس از جدیدترین محصولی که در فروشگاهتان عرضه می‌کنید را در استوری ارسال نمایید و با استفاده از روشی که در این بخش شرح می‌دهیم یک اسلایدر را روی آن اضافه کنید تا کاربران بتوانند میزان رضایت خود از آن محصول را روی اسلایدر نشان دهند. هرچقدر میزان رضایت کاربران بیشتر باشد، اسلایدر شما بیشتر رو به سمت فول شدن سوق پیدا می‌کند و هرچقدر نظرات کاربران ضعیف‌تر باشد، اسلایدر هم مقدار کمتری را نشان می‌دهد. برای ارسال اینگونه سوالات در استوری اینستاگرام به شرح زیر عمل کنید:

• اپلیکیشن اینستاگرام را اجرا کنید و وارد بخش تایم لاین (تب با نماد خانه) شوید.
• انگشت خود را از سمت چپ به سمت راست صفحه نمایش بکشید تا دوربین گوشی و بخش استوری نمایان شود.
• عکس یا ویدئوی مورد نظرتان که می‌خواهید استوری شود را انتخاب کنید.
• آیکون با نماد استیکر را از بالای صفحه انتخاب نمایید.
• آیکون با نماد اسلایدر که دارای اموجی با دو چشم قلب شکل است را از ردیف سوم انتخاب کنید.
• سوال مورد نظرتان را تایپ کنید.
• سایر تغییرات مورد نیازتان را اعمال و استوری را ارسال نمایید.

بدین ترتیب هم قادر به سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام خواهید بود. در این روش هر فردی که نظر خود را ثبت کند می‌توانید میانگین نظرات را مشاهده نماید. شما هم به عنوان ارسال کننده استوری می‌توانید ببینید که هر کاربر چه مقداری را روی اسلایدر انتخاب کرده است.

روش چهارم: طرح سوال چند جوابی شبیه به تست (QUIZ)

یک قابلیت جدید دیگر هم برای سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام ارائه شده که با لقب QUIZ شناخته می‌شود. در این روش شما می‌توانید یک سوال از بازدیدکنندگان پست خود بپرسید و در برای آن پاسخ های چند گزینه‌ای تعریف کنید. همچنین باید از بین گزینه هایی که قابل انتخاب کرده‌اید گزینه صحیح را هم مشخص نمایید. در این حالت بازدیدکنندگان پست شما می‌توانند پس از مطالعه سوال، یکی از گزینه ها را انتخاب کننده و ببینند که آیا پاسخ آن ها صحیح بوده است یا خیر! این روش بیشتر در شرایطی کاربرد دارد که بخواهید پست های چالش برانگیز ارسال کنید. در این روش نهایتا می‌توانید 4 گزینه را به عنوان گزینه های قابل انتخاب در نظر بگیرید. برای طرح پرسش چند جوابی شبیه به تست یا اصطلاحا کوییز (Quiz) در استوری اینستاگرام خود باید به شرح زیر عمل کنید:

• برنامه اینستاگرام را اجرا و وارد بخش تایم لاین (تب با نماد خانه) شوید.
• انگشت خود از سمت چپ به راست صفحه نمایش سوایپ کنید.
• عکس یا ویدئوی مورد نظرتان را برای ارسال در استوری انتخاب کنید.
• آیکون با نماد استیکر را از بالای صفحه انتخاب نمایید.
• گزینه QUIZ را انتخاب کنید.
• سوال مورد نظرتان را در فیلد اول و بالا تایپ کنید.
• گزینه هایی که می‌خواهید به عنوان گزینه های قابل انتخاب نمایش داده شوند را تایپ کنید. دقت داشته باشید که نهایتا می‌توانید چهار گزینه را در این بخش وارد نمایید.
• گزینه صحیح را با لمس دایره کنار آن انتخاب کنید تا سبز رنگ شود.
• سایر تغییراتی که مورد نظرتان است را روی استوری ایجاد و آن را منتشر کنید.

به همین سادگی می‌توانید سوالات چند گزینه‌ای در استوری اینستاگرام ارسال نمایید. این روش هم یکی دیگر از روش های مطرح کردن پرسش در استوری خواهد بود. تفاوت این روش با روش اول یا POLL در آن است که در روش QUIZ یکی از پاسخ ها صحیح است و کاربران باید سعی کنند که آن پاسخ را از بین گزینه ها انتخاب نمایند. اما در حالت POLL سوال پرسیده شده شبیه به یک نظرسنجی خواهد بود و لزومی ندارد که پاسخ قطعی و صحیحی برای آن پرسش وجود داشته باشد. پس فالوورهای شما صرفا نظر خود را روی آن اعلام می‌کنند.

نتیجه‌گیری

همانطور که مشاهده کردید در این مقاله به آموزش روش های سوال پرسیدن در استوری اینستاگرام پرداختیم و در این راستا چهار روش مختلف را برایتان شرح دادیم. اینکه شما دقیقا با چه هدف و منظوری از این چهار روش برای طرح پرسش در استوری اینستاگرام خود استفاده کنید کاملا به خلاقیت شما مرتبط خواهد بود. سعی کنید همیشه از روش هایی برای سوال کردن در استوری صفحه اینستاگرام خودتان استفاده کنید که بیشترین جذابیت را برای بازدیدکنندگان به همراه داشته باشد.

آموزش تصویری غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10، 8 و 7

زمانی که از ویندوز های کرک شده استفاده می‌کنید نباید اجازه دهید که آپدیت های ویندوز به طور خودکار دانلود و نصب شوند. این مسئله علاوه بر ایجاد اختلال در کرک منجر به مصرف شدن حجم اینترنت هم می‌شود. در این مقاله اختصاصی می‌خواهیم به آموزش نحوه غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10، 8 و 7 بپردازیم. بنابراین با ما همراه باشید.

مقدمه

مایکروسافت همیشه و به طور مداوم آپدیت های جدیدی را برای سیستم عامل ویندوز منتشر می‌کند. این آپدیت ها به صورت خودکار در هر کامپیوتری قابل دانلود نصب هستند اما نصب شدن خودکار این آپدیت ها در برخی شرایط اصلا نتیجه مطلوبی را به همراه نخواهد داشت! به عنوان مثال چون اغلب کاربران ایرانی از نسخه های کرک شده سیستم عامل ویندوز استفاده می‌کنند، عملا آپدیت شدن خودکار آن منجر به بروز اختلال در کرک می‌شود. علاوه بر این موضوع نصب خودکار آپدیت های ویندوز منجر می‌شود که حجم بسته اینترنتی شما به شکل محسوسی مصرف شود و مقدار مصرف آن افزایش یابد. بنابراین دانلود و نصب شدن خودکار آپدیت های سیستم عامل ویندوز ممکن است در خیلی از مواقع آزاردهنده باشد، اما آیا راهی برای غیر فعال کردن آپدیت ویندوز وجود دارد؟

خوشبختانه پاسخ این سوال مثبت است و با استفاده از اقدامات خاصی می‌توان در تمام نسخه های سیستم عامل ویندوز، دانلود و نصب آپدیت های جدید را متوقف کرد. انجام این کار در ویندوز 7، 8 و 8.1 به سادگی و به شکل نسبتا مشابه امکانپذیر است اما در ویندوز 10 انجام این کار کمی متفاوت صورت می‌گیرد و به چند روش مختلف قابل پیاده‌سازی خواهد بود. ما در این مقاله می‌خواهیم به طور جامع نحوه غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10، 8 و 7 را برایتان شرح دهیم. بنابراین اگر برای غیر فعال سازی آپدیت های خودکار سیستم عامل ویندوز کامپیوتر یا لپ تاپ خود دچار مشکل شده‌اید و نیاز به راهنمایی دارید، حتما تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

آموزش غیر فعال سازی آپدیت خودکار در ویندوز 7 و 8

مایکروسافت در ویندوز 7 و 8 یک آپشن اختصاصی در کنترل پنل (Control Panel) ارائه کرده که با مراجعه به آن کاربر می‌تواند خیلی راحت دستور غیر فعال سازی دانلود و نصب آپدیت های ویندوز را صادر کند. بدین منظور کافیست به شرح زیر عمل نمایید:

• منوی استارت ویندوز (Start Menu) را باز کنید و عبارت "Windows Update" را در بخش سرچ یا جستجو تایپ نمایید.
• وارد بخشWindows Update شوید و گزینه Change Settings را از منوی سمت چپ انتخاب نمایید.
• بر روی نواری که زیر گزینه Important Updates قرار دارد کلیک کنید تا یک منوی کشویی نمایان شود. در این منو چهار گزینه مختلف قابل انتخاب هستند که هر یک از آن ها تنظیمان آپدیت ویندوز را به شرح زیر تغییر می‌دهند:

گزینه (Install updates automatically (Recommended: با انتخاب این گزینه تمام آپدیت های سیستم عامل ویندوز به طور خودکار دانلود و نصب خواهند شد. بنابراین شما به این گزینه نیازی ندارید

گزینه Download Updates but choose when to install them: با انتخاب این گزینه تمام آپدیت های جدید ویندوز دانلود می‌شوند اما نصب آن ها به صورت خودکار انجام نخواهد شد و سیستم شما این امکان را در اختیارتان قرار می‌دهد تا زمان نصب آپدیت های دانلود شده را انتخاب کنید. طبیعتا این گزینه هم برای فردی که به دنبال غیر فعال کردن آپدیت ویندوز است مناسب نخواهد بود چون منجر به مصرف شدن حجم اینترنت می‌شود.

گزینه Check for updates but let me choose whether to download and install them: این گزینه منجر می‌شود تا ویندوز وجود آپدیت های جدید را شناسایی و به صورت نوتیفیکیشن به کاربر اعلام کند اما نسبت به دانلود و نصب خودکار آن آپدیت ها وارد عمل نشود. در این حالت در ازای وجود آپدیت به کاربر اطلاع رسانی لازم صورت می‌گیرد و وی می‌تواند با انتخاب هر یک از گزینه های مورد نظرش تصمیم نهایی مبنی بر دانلود و نصب آن آپدیت یا عدم دانلود نصبش را بگیرد. این گزینه می‌تواند گزینه خوب برای کسانی باشد که می‌خواهند آپدیت های ویندوز را غیر فعال کنند اما در عین حال از جزئیات آپدیت هایی که در سیستم آن ها قابل دریافت است باخبر شوند.

گزینه (Never check for updates (Not Recommended: این گزینه بهترین گزینه‌ای است که می‌توانید آن را انتخاب کنید. با انتخاب گزینه مذکور،کامپیوتر شما و سیستم عامل ویندوز آن اصلا به دنبال بررسی آپدیت های جدید، دانلود و نصب آن ها نمی‌روند و هیچ اطلاع رسانی هم به شما انجام نمی‌شود. بنابراین برای غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 7 و 8 این گزینه را انتخاب می‌کنیم.

• گزینه (Never check for updates (Not Recommended را از منوی کشویی مذکور انتخاب کنید.
• روی گزینه OK کلیک نمایید.

به همین سادگی در ویندوز 7 و 8 می‌توانید دانلود و نصب خودکار آپدیت ها را غیر فعال کنید. اما متاسفانه در ویندوز 10 کار به این سادگی نیست و باید مراحل پیچیده‌تری برای غیر فعال سازی آپدیت های خودکار ویندوز طی شود. در بخش بعد نحوه انجام غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10 را برایتان شرح می‌دهیم.

آموزش تصویری غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10

در ویندوز 10 می‌توانید از چهار روش مختلف برای غیر فعال سازی آپدیت های خودکار استفاده کنید اما هیچ یک از این روش ها مشابه روشی نیست که در بخش قبل برای ویندوز 7 و 8 به آموزش آن پرداخته بودیم. در ادامه هر چهار روش مورد نظر را برایتان شرح می‌دهیم.

روش اول: تعیین شبکه وای فای به عنوان Metered

در این روش اتصال وای فایی که کامپیوتر به آن متصل است را به عنوان اتصال Metered تعیین می‌کنیم و بدین ترتیب از آپدیت شدن خودکار ویندوز مادامی که به این شبکه اینترنت متصل است جلوگیری به عمل می‌آوریم. دقت داشته باشید که در این روش از نظر فنی دانلود و نصب آپدیت ویندوز غیر فعال نمی‌شود بلکه فقط محدودیتی برای شبکه وای فای (wifi) در نظر گرفته خواهد شد که منجر به عدم امکان دانلود آپدیت های ویندوز می‌شود. برای غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10 از این روش کافیست به شرح زیر عمل کنید:

• وارد منوی استارت ویندوز شوید (روی آیکون پنجره گوشه سمت چپ و پایین صفحه کلیک کنید) و گزینه Settings را انتخاب کنید.
• گزینه Network & Internet را انتخاب نمایید.

• از منوی سمت چپ گزینه Wi-Fi را انتخاب کنید و از بخش سمت راست روی شبکه اینترنتی که به آن متصل هستید کلیک نمایید تا انتخاب شود.
• اسلایدر موجود در کنار گزینه Set as metered connection را فعال کنید.

با انجام مراحل فوق، کانکشن وای فایی که انتخاب کرده بودید در حالت لیمیت شده قرار می‌گیرد و اجازه دانلود آپدیت های ویندوز مادامی که به آن کانکشن متصل باشید داده نمی‌شود. این روش ساده ترین روشی است که با آن می‌توانید در ویندوز 10 آپدیت های خودکار را متوقف کنید.

روش دوم: غیر فعالسازی ویندوز آپدیت سرویس

یکی از بهترین روش هایی که با استفاده از آن قادر به غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10 خواهید بود مربوط به اعمال تغییرات در "ویندوز آپدیت سرویس" یا همان "Windows Update Service" می‌شود. برای انجام این کار کافیست مراحل زیر را به ترتیب و با دقت طی کنید:

• کلید های R + Windows را به طور همزمان از روی صفحه کلید کامپیوتر فشار دهید.
• عبارت services.msc را در پنجره نمایان شده تایپ کنید و بر روی گزینه OK کلیک نمایید تا پنجره سرویس های ویندوز نمایان شود.

• از لیست نمایش داده شده، گزینه Windows Update را پیدا کنید و بر روی آن دو بار کلیک کنید.
• در تب General، روی نوار کنار گزینه Startup Type کلیک کرده و گزینه Disabled را انتخاب نمایید.
• روی گزینه Apply و سپس OK کلیک کنید.

• حالا به تب Recovery مراجعه نمایید و از نوار کنار گزینه First Failure گزینه Take No Action را مثل عکس زیر انتخاب نمایید.
• بر روی گزینه Apply و OK کلیک کنید.

حالا کامپیوتر خود را ریستارت کنید تا تنظیمات مورد نظر اعمال شوند. بدین ترتیب دیگر ویندوز شما به صورت خودکار آپدیت های جدید را دانلود و نصب نمی‌کند. اگر منوی "آپدیت سرویس ویندوز" (Windows Update Service) در کامپیورتان اجرا نشد و قابل دسترس نبود، کافیست Windows 10 Update Assistant را از روی سیستم حذف کنید. برای انجام این کار کلید های ترکیبی R + Windows را از روی صفحه کلید فشار دهید و عبارت appwiz.cpl را تایپ کنید و Enter بزنید. گزینه Windows 10 Update Assistant را از لیست پیدا کنید و روی آن کلیک راست نمایید و سپس گزینه Uninstall را انتخاب نمایید. بعد از اینکه Windows 10 Update Assistant را حذف کردید دوباره کامپیورتان را ریستارت کنید و مراحلی که در این بخش به آن ها اشاره کردیم را طی کنید تا آپدیت خودکار ویندوز 10 در کامپیوتر شما غیر فعال شود.

روش سوم: تغییر تنظیمات Group Policy Editor

از طریق منوی تنظیمات Group Policy Editor هم می‌توانید غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10 را انجام داد. این روش هم یکی دیگر از بهترین روش های موجود برای غیر فعالسازی آپدیت های خودکار ویندوز 10 است. نکته مهم در مورد این روش مربوط به آن می‌شود که متاسفانه دسترسی به این منو در ویندوز 10 هوم (Windows 10 Home) امکانپذیر نیست. به بیان دیگر شما نمی‌توانید در ویندوز 10 هوم از این روش برای غیر فعال کردن آپدیت های خودکار ویندوز استفاده کنید. مراحلی که در این روش باید طی شوند به شرح زیر هستند:

• کلید های R + Windows را به طور همزمان از روی صفحه کلید کامپیوتر فشار دهید.
• عبارت gpedit.msc را تایپ و کلید Enter را بزنید تا پنجره Local Group Policy Editor باز شود.

• به بخش Computer Configuration مراجعه کنید و گزینه Administrative Templates را انتخاب نمایید.

• گزینه Windows Components و سپس Windows Updates را انتخاب نمایید.
• از لیست سمت راست، گزینه Configure Automatic Updates را پیدا کنید و دو بار بر روی آن کلیک نمایید.
• گزینه Disable را مطابق با فلشی که در عکس زیر نشان داده شده انتخاب کنید و سپس روی گزینه های Apply و OK کلیک نمایید.

به همین سادگی آپدیت خودکار ویندوز 10 در کامپیوتر شما غیر فعال می‌شود و از این پس آپدیت های ویندوز روی سیستم‌تان نصب نخواهند شد. باز هم خاطرنشان می‌شویم که استفاده از این روش در نسخه هوم ویندوز 10 امکانپذیر نیست.

روش چهارم: غیر فعالسازی آپدیت ویندوز 10 از طریق رجیستری

یکی دیگر از روش هایی که با استفاده از آن می‌توانید آپدیت شدن خودکار ویندوز 10 را متوقف کنید مربوط به دستورات بخش رجیستری می‌شود. در این روش کاربر در منوی تنظیمات کامپیوتر خود برای آپدیت های جدید نوتیفیکیشن دریافت می‌کند اما این آپدیت ها به طور خودکار دانلود و نصب نمی‌شوند. این روش بهتر است توسط افرادی استفاده شود که کمی حرفه‌ای‌تر هستند. برای غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10 با استفاده از این روش باید به شرح زیر عمل کنید:

• کلید های R + Windows را به طور همزمان از روی صفحه کلید کامپیوتر فشار دهید.
• عبارت regedit را تایپ و بر روی گزینه OK کلیک کنید یا کلید Enter را بفشارید.

• مسیر HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Policies\Microsoft\Windows را از منوی سمت چپ طی کنید.

• روی پوشه Windows کلیک راست کنید و گزینه New و سپس Key را انتخاب نمایید.
• آیتم جدید ایجاد شده را WindowsUpdate بنامید.
• بر روی این پوشه جدید ایجاد شده کلیک راست کنید و گزینه New و سپس (DWORD (32-bit را انتخاب نمایید.

• کلید جدید ساخته شده را AUOptions بنامید.

• روی کلید ساخته شده دو بار کلیک کنید و در باکس Value data عدد 2 را وارد کنید و سایر تنظیمات آن را تغییر ندهید و روی گزینه OK کلیک نمایید.
• از بخش رجیستری خارج شوید.

بدین ترتیب با دستورات که شما در بخش رجیستری اعمال کردید از دانلود و نصب خودکار آپدیت های ویندوز جلوگیری می‌شود. در این روش شما می‌توانید هر زمان که آمادگی لازم برای دانلود و نصب آپدیت های جدید را داشتید با مراجعه به منوی تنظیمات ویندوز این کار را انجام دهید. بدین منظور کافیست مراحل زیر به ترتیب طی شوند:

• وارد بخش Settings ویندوز 10 شوید و گزینه Update & security. را انتخاب کنید.
• گزینه Windows Update را انتخاب و سپس Download کلیک کنید.

اجازه دهید آپدیت های ویندوز دانلود شوند. سپس کامپیوتر را ریستارت کنید. ممکن است نصب آپدیت ها کمی طول بکشد. پس با استفاده از دستورات بخش رجیستری هم قادر به غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10 خواهید بود.

نتیجه‌گیری

همانطور که مشاهده کردید در این مقاله به آموزش روش های غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10، 8 و 7 پرداختیم. روش هایی که نام برده شدند از بهترین روش هایی هستند که می‌توانید از آن ها برای غیر فعالسازی دانلود و نصب خودکار آپدیت های ویندوز استفاده کنید.

روش های بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست

شاید برای شما هم این اتفاق رخ داده باشد که با فکتوری ریست (Factory Reset) گوشی بخشی از اطلاعات مهم خود را از دست داده باشید و حالا بخواهید از هر طریق ممکن این اطلاعات را بازیابی کنید. اما آیا انجام این کار امکانپذیر است؟ در این مقاله به آموزش روش های بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست می‌پردازیم. پس با ما همراه باشید.

مقدمه

قبل از هر چیز بهتر است کمی در مورد فکتوری ریست (Factory Reset) و ماهیت آن صحبت کنیم. فکتوری ریست پروسه‌ای است که با انجام آن تمام اطلاعات شخصی کاربر از روی گوشی حذف و تنظیمات دستگاه دقیقا به حالت پیش فرض کارخانه بازگردانده می‌شوند. به بیان دیگر وقتی گوشی را فکتوری ریست می‌کنید، حالتی در دستگاه به وجود می‌آید که گویا همین حالا گوشی را خریداری کرده‌اید و برای بار نخست آن را روشن می‌کنید. دقت داشته باشید که فکتوری ریست با فلش کردن گوشی تفاوت دارد. برای درک بهتر تفاوت های مابین این دو مقوله توصیه می‌کنیم یک مرتبه مقاله "تفاوت فلش و فکتوری ریست گوشی های اندرویدی" را مطالعه کنید. پس با انجام Factory Reset تمام اطلاعات کاربر از روی گوشی حذف می‌شوند. حالا تصور کنید که بخشی از اطلاعات حذف شده شما اهمیت بالایی داشته‌اند و حالا شما بعد از اینکه گوشی را فکتوری ریست کرده‌اید به این اطلاعات نیاز دارید! در این حالت تکلیف چیست؟

خوشبختانه امکان بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست با استفاده از روش های خاصی وجود دارد و ما در این مطلب می‌خواهیم در رابطه با این روش ها صحبت کنیم. البته نمی‌توان مدعی شد که به طور قطع اطلاعات مورد نیاز و حذف شده شما با استفاده از روش هایی که در این مقاله شرح می‌دهیم بازیابی می‌شوند، اما به هر حال روش هایی که عنوان می‌کنیم سبب می‌شوند تا شانس بازیابی اطلاعات حذف شده شما به حداکثر مقدار ممکن برسد. اطلاعاتی که قصد بازگرداندن آن ها را دارید می‌تواند شامل مخاطبین گوشی، عکس ها، ویدئو ها، ایمیل ها و غیره باشد. پس اگر در پی بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست هستید، تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

بازگرداندن اطلاعات از طریق اکانت گوگل

گوشی های اندرویدی این قابلیت را دارند که کاربر در آن ها اکانت گوگل خود را فعال کند. در این حالت برخی از اطلاعات کاربر مثل لیست مخاطبین، عکس هایی که در گوگل فوتوز (Google Photos) آپلود شده‌اند، لیست موزیک های گوگل پلی موزیک (Google Play Music) و غیره در اکانت گوگل کاربر ذخیره خواهند شد و برای دستیابی به آن ها کافیست که اکانت گوگل را دوباره در گوشی فعال کنید. با فعالسازی اکانت گوگل خود در هر گوشی اندرویدی می‌توانید به اطلاعاتی که در آن ذخیره شده دسترسی یابید. فراموش نکنید برای اینکه بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست با استفاده از اکانت گوگل امکانپذیر باشد، حتما باید اکانت گوگل شما قبل از فکتوری ریست کردن گوشی در آن فعال بوده و تنظیمات لازم در آن برای ذخیره کردن اطلاعات برقرار بوده باشد. برخی از اصلی ترین اطلاعاتی که توسط اکانت گوگل ذخیره شده و قابل بازیابی خواهند بود به شرح زیر هستند:

• اطلاعات تقویم (Calendar): شامل تمام برنامه ریزی های شما و نوت هایی که روی اپلیکیشن تقویم گوشی اعمال کرده بودید.
• اطلاعات مرورگر کروم (Chrome): تمام اطلاعات مرورگر گوگل کروم نظیر بوکمارک ها، هیستوری و غیره.
• لیست مخاطبین (Contacts): تمام اطلاعات مربوط به مخاطبین شما را در بر می‌گیرد
• اطلاعات داکیومنت ها (Docs): شامل اطلاعاتی می‌شود که به صورت داکیومنت در اکانت گوگل خود ذخیره کرده‌اید.
• اطلاعات گوگل درایو (Drive): شامل تمام اطلاعاتی می‌شود که از طریق اپلیکیشن گوگل درایو ذخیره کرده‌اید.
• اطلاعات جیمیل (Gmail): شامل تمام ایمیل ها و اطلاعات مربوط به آن می‌شود.
• گوگل پلی موزیک (Google Play Music): شامل تمام موزیک هایی است که دانلود و از طریق اپلیکیشن گوگل پلی موزیک آن ها را در گوشی پخش و ذخیره کرده‌اید.
• گوگل فوتوز (Google Photos): شامل تمام عکس ها و ویدئو هایی می‌شود که اجازه آپلود شدن آن ها در اپلیکیشن گوگل فوتوز را داده بودید.

موارد فوق بخشی از اصلی ترین اطلاعاتی هستند که از طریق اکانت گوگل شما در گوشی های موبایل ذخیره شده و قابلیت همگام سازی دارند. پس اگر قبل از فکتوری ریست گوشی اکانت گوگل شما در آن فعال بوده است، اطلاعات فوق در آن ذخیره هستند و با وارد کردن مجدد اکانت گوگل خود در گوشی و اتصال به اینترنت می‌توانید این اطلاعات را بازیابی کنید. برای انجام این کار بعد از فکتوری ریست دستگاه ابتدا آن را به اینترنت متصل کرده و سپس مراحل زیر را طی کنید:

• وارد بخش تنظیمات یا همان Settings گوشی شوید.
• گزینه Accounts & Sync را انتخاب کنید.
• گزینه Add Account را انتخاب نمایید.
• گزینه Google را انتخاب کنید.

• آدرس ایمیل خودتان را وارد کنید.
• رمز عبور اکانت را وارد کنید.
• گزینه Accept را انتخاب کنید.
• گزینه No Thanks را انتخاب کنید.

به همین سادگی اکانت گوگل به گوشی شما اضافه می‌شود. حالا برای همگام سازی سریع اطلاعات خود دوباره به منوی تنظیمات گوشی مراجعه کنید و مراحل زیر را طی نمایید:

• گزینه Accounts & Sync را انتخاب کنید.
• مطمئن شوید که گزینه Auto-Sync Data گوشی در این بخش فعال است. اگر این گزینه را پیدا نکردید، مرحله بعد را انجام دهید.
• گزینه Google را انتخاب کنید.
• اکانت گوگل خودتان را از لیست انتخاب نمایید.
• مطمئن شوید که تمام گزینه هایی که می‌خواهید اطلاعات آن ها در گوشی بازیابی شود از لیست پیش رویتان فعال باشد. برای مثال اگر قصد بازیابی لیست مخاطبین گوشی را دارید، حتما دقت کنید که اسلایدر کنار گزینه Contacts فعال باشد.
• آیکون سه نقطه گوشه سمت راست و بالای صفحه را لمس کنید.

• گزینه Sync Now را انتخاب نمایید.

کمی منتظر باشید تا همگام سازی اطلاعات انجام گیرد. انجام این کار با توجه به حجم اطلاعاتی که در اکانت گوگل شما ذخیره شده می‌تواند تا چند دقیقه طول بکشد، بنابراین منتظر باشید تا پروسه مورد نیاز با موفقیت به اتمام برسد. بدین صورت از طریق اکانت گوگل قادر به بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست خواهید بود. اما اگر اطلاعاتی که قصد بازیابی آن ها را داریم در اکانت گوگل ذخیره نشده باشند تکلیف چیست؟

بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست از طریق فایل بکاپ

تقریبا اغلب گوشی های اندرویدی این قابلیت را در اختیار کاربر قرار می‌دهند تا از دستگاه در یک حافظه جانبی دیگر مثل حافظه کامپیوتر، رم میکرو اس دی،فلش مموری، هارد اکسترنال و غیره بکاپ تهیه کنند. اگر گوشی شما هم از این قابلیت پشتیبانی می‌کند و قبلا از آن بکاپ تهیه کرده بودید یا از طریق نرم افزارهای خاص از اطلاعات گوشی بکاپ گرفته‌اید، حالا می‌توانید به سادگی آن فایل بکاپ را ریستور کنید. برای انجام این کار کافیست که دقیقا به همان روشی که قبلا از اطلاعات دستگاه بکاپ گرفته بودید عمل کنید و این بار به جای انتخاب گزینه Back up، گزینه Restore را انتخاب نمایید و ضمن مشخص کردن مسیر فایل بکاپی که باید ریستور شود، استارت انجام این پروسه را بزنید. دقت داشته باشید که ریستور شدن اطلاعات گوشی در این حالت با توجه به حجم فایل بکاپ می‌تواند کمی طول بکشد.

بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست با نرم افزار Android Data Recovery

اما اگر هیچ بکاپی از گوشی در اختیار ندارید و فایل ها و اطلاعاتی که قصد دارید بازیابی شوند هم در اکانت گوگل همگام سازی نشده‌اند، چه راه حلی پیش رویتان قرار خواهد داشت؟ در اینگونه شرایط باید برای بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست از نرم افزارهای خاصی بازیابی اطلاعات گوشی استفاده کنید که بدین منظور ارائه شده‌اند. چندین نرم افزار مختلف وجود دارد که انجام این کار را امکانپذیر می‌کنند. در میان این نرم افزارها، نرم افزار Android Data Recovery یکی از مشهورترین و محبوب ترین آن هاست. بنابراین توصیه می‌کنیم شانس خود را با استفاده از این نرم افزار امتحان کنید. به منظور استفاده از این نرم افزار باید مراحلی که در ادامه شرح می‌دهیم به ترتیب طی شوند.

در قدم نخست باید نرم افزار Android Data Recovery را روی کامپیوتر یا لپ تاپ خود نصب کنید. برای دانلود نسخه سازگار با ویندوز این نرم افزار بر رویاین قسمت و برای دانلود نسخه سازگار با سیستم عامل مک او اس آن بر روی این قسمت کلیک کنید. بعد از اینکه این برنامه را دانلود کردید، مراحل ساده مورد نیاز برای نصب آن را طی کنید و نرم افزار را روی کامپیوتر اجرا نمایید. حالا باید قابلیت USB Debugging گوشی را فعال کنید. برای انجام این کار به منوی تنظیمات (Settings) بروید، گزینه Developer Options را انتخاب کنید و گزینه USB Debugging را فعال نمایید. اگر گزینه Developer Options را در منوی تنظیمات گوشی خود نیافتید، گزینه About Phone را انتخاب کنید و 7 مرتبه روی گزینه Build Number ضربه لمسی بزنید تا پیغامی با مضمون "You are a developer now" نمایان شود. حالا دوباره به منوی تنظیمات مراجعه کنید. مشاهده خواهید کرد که گزینه Developer Options نمایان شده است.

گوشی خود را با کابل USB مناسب به کامپیوتر وصل کنید و نرم افزار Android Data Recovery را اجرا نمایید. منتظر بمانید تا نرم افزار مذکور گوشی شما را شناسایی کند. بعد از اینکه گوشی شناسایی شد می‌توانید گزینه هایی که قصد دارید بازیابی شوند را انتخاب کنید. برای مثال اگر تیک گزینه Gallery را بزنید، نرم افزار Android Data Recovery سعی می‌کند تا عکس های پاک شده گالری گوشی را بازیابی کند. با زدن تیک گزینه Videos همین روند برای ویدئو ها توسط نرم افزار انجام می‌گیرد. بنابراین تیک گزینه هایی که می‌خواهید اطلاعات از دست رفته آن ها بازیابی شوند را بزنید و نهایتا بر روی گزینه Start کلیک کنید. حالا باید منتظر باشید تا نرم افزار مورد نظر اقدامات لازم جهت بازیابی اطلاعات انتخاب شده شما را انجام دهد.

بعد از اینکه نرم افزار اقدامات لازم را انجام داد لیستی از فایل های قابل بازیابی را ارائه می‌کند. برای بازیابی کردن این فایل ها کافیست که موارد مورد نیازتان را انتخاب کرده و روی گزینه Recover کلیک کنید تا بازیابی آن اطلاعات توسط نرم افزار Android Data Recovery انجام شود. بدین ترتیب قادر خواهید بود تا بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست را انجام دهید.

نکته مهم برای افزایش شانس بازیابی اطلاعات گوشی

یک نکته خیلی مهم وجود دارد که با در نظر گرفتن آن شانس بازیابی اطلاعات پاک شده گوشی بعد از فکتوری ریست بیشتر می‌شود. وقتی شما گوشی را فکتوری ریست می‌کنید یا هر اطلاعاتی را از حافظه آن پاک می‌کنید، اطلاعات قبلی که روی آن ذخیره شده بودند به طور کامل از بین نمی‌روند بلکه فقط موقتا از روی حافظه گوشی پنهان می‌شوند. در این شرایط حافظه گوشی منتظر می‌ماند تا اطلاعات جدیدی دریافت کند و به محض دریافت این اطلاعات جدید، آن ها را روی جایگاه اطلاعات قبلی ذخیره می‌کند. زمانی که اطلاعات جدید روی حافظه گوشی نوشته شوند، دیگر امکان بازیابی اطلاعات پیشینی که در آن ذخیره شده بودند وجود ندارد. پس تا زمانی که اطلاعات گوشی موقتا حذف شده و هنوز اطلاعات جدیدی روی حافظه دستگاه نوشته نشده باشد، بازیابی آن ها امکانپذیر خواهد بود.

پس اگر هرچه سریعتر بعد از فکتوری ریست گوشی به فکر بازیابی اطلاعات باشید، شانس بازیابی شدن آن ها بیشتر خواهد بود. طبیعتا اگر بعد از فکتوری ریست، اطلاعات جدید و با حجم بالایی به حافظه داخلی دستگاه منتقل شوند، دیگر امکان بازیابی اطلاعات اولیه را نخواهید داشت. به همین دلیل است که گفته می‌شود فکتوری ریست کردن و فروش گوشی به فردی دیگر از نظر امنیت اطلاعات اقدامی خطرناک است چون خریدار می‌تواند به سادگی با نرم افزارهای بازیابی اطلاعاتی مثل Android Data Recovery، داده های شخصی شما را ریکاوری یا بازیابی کند. به همین دلیل است که گفته می‌شود حتما بعد از اینکه گوشی خود را فکتوری ریست کردید، چندین فایل سنگین و پرحجم را به حافظه دستگاه منتقل کنید و سپس آن ها را از حافظه گوشی پاک نمایید و با خیال راحت دستگاه را به مشتری بدهید. در این شرایط دیگر امکان بازیابی اطلاعات شخصی شما وجود ندارد.

جمع‌بندی

همانطور که مشاهده کردید در این مقاله به آموزش روش های بازیابی اطلاعات گوشی بعد از فکتوری ریست (Factory Reset) پرداختیم. شاید تصور کنید که انجام این کار امکانپذیر نیست اما از نظر فنی انجام این کار امکانپذیر بوده و در عمل هم قابل انجام است. فراموش نکنید هرچقدر سریع تر برای بازیابی اطلاعات گوشی اقدام کنید، شانس بیشتری هم برای موفقیت آمیز بودن این پروسه خواهید داشت.

گوگل درایو چیست و چه کاربردی دارد؟ (Google Drive)

شاید شما هم از آن دسته افرادی هستید که نام سرویس گوگل درایو (Google Drive) را شنیده‌اید اما به طور دقیق از ماهیت این سرویس و قابلیت هایی که توسط آن ارائه می‌شود خبر ندارید. ما در این مقاله می‌خواهیم در رابطه با سرویس گوگل درایو و کاربردهای آن صحبت کنیم. پس با ما همراه باشید.

آشنایی با سرویس های ذخیره سازی ابری (Cloud Based Storage)

قبل از اینکه در رابطه با سرویس گوگل درایو صحبت کنیم بهتر است ماهیت سرویس های ذخیره سازی ابری را برایتان شرح دهیم، چون گوگل درایو در واقع یک سرویس ذخیره سازی ابری است، بنابراین باید در قدم اول ماهیت سرویس های ذخیره سازی ابری را بشناسید. سرویس های ذخیره سازی ابری (Cloud Based Storage) در واقع سرویس هایی هستند که امکان آپلود و ذخیره کردن فایل ها و اطلاعات خاص مورد نظر کاربر را در فضای ابری و روی سرورهای آنلاین فراهم می‌کنند. یعنی این سرویس ها مثل حافظه های ذخیره سازی اطلاعاتی هستند که مبتنی بر سرورهای آنلاین خواهند بود و مکان ذخیره سازی آن ها مثل فلش مموری یا هارد اکسترنال شما فیزیکی نیست. تصور کنید حدود 5 گیگابایت اطلاعات مهم در فلش مموری شما ذخیره شده است. در این شرایط اگر فلش مموری شما خراب شده یا گم شود، طبیعتا اطلاعاتتان هم از دست خواهند رفت اما اگر از سرویس های ذخیره سازی ابری استفاده کنید، گم شدن و از بین رفتن اطلاعات معنایی ندارد!

تصور کنید همان 5 گیگابایت اطلاعات خود را روی یک سرور ابری مانند گوگل درایو ذخیره کرده باشید. در این شرایط نه امکان پاک شدن این اطلاعات وجود دارد و نه گم شدن آن ها امکانپذیر است و اطلاعات مورد نظرتان برای همیشه روی سرورهای ابری ذخیره شده هستند و شما از دستگاهی که قابلیت اتصال به اینترنت را داشته باشد می‌توانید به اطلاعات مذکور دسترسی یابید. پس سرویس های ذخیره سازی ابری در واقع مثل یک منبع آنلاین ذخیره سازی اطلاعات عمل می‌کنند که کاربر می‌تواند در آن ها اطلاعات مورد نیازش را به طور آنلاین و روی حافظه سرورهای آنلاین ذخیره کند. در این شرایط وی با استفاده از هر گجتی مثل گوشی، تبلت، لپ تاپ، کامپیوتر و غیره که قابلیت اتصال به اینترنت را داشته باشد، می‌تواند به اطلاعات ذخیره شده در فضای ابری خودش دسترسی یابد.

آیا دیگران به اطلاعات شما دسترسی خواهند داشت؟

برای استفاده از سرویس های ذخیره سازی ابری شما باید اکانت اختصاصی داشته باشید و هر کاربر یک اکانت (account) کاملا منحصر به فرد خواهد داشت. تنها با ارائه مشخصات اکانت است که اجازه دسترسی به فایل ها و اطلاعات ذخیره شده در آن اکانت به کاربر داده می‌شود. پس اینطور نیست که تمام کسانی که از یک سرویس ذخیره سازی ابری استفاده می‌کنند بتوانند به اطلاعات یکدیگر دسترسی داشته باشند. دسترسی به اطلاعات هر اکانت محدود به کاربر یا کاربرانی خواهد بود که مشخصات آن اکانت را در اختیار دارند. البته سرویس هایی ذخیره سازی ابری ممکن است از قابلیت هایی مثل امکان اشتراک گذاری فایل با دیگران هم پشتیبانی کنند که در این شرایط کاربر بنا به سلیقه و میل خودش می‌تواند برای فایل های مورد نظرش لینک اشتراک گذاری بسازد و با ارسال این لینک برای دیگران، آن ها را قادر به مشاهده فایل کند.

برای حفاظت از اطلاعات کاربرانی که از سرویس های ذخیره سازی ابری استفاده می‌کنند از بستر های امنیتی بسیار پیچیده‌ای استفاده می‌شود که واقعا عبور از آن ها امکانپذیر نخواهد بود. بنابراین تصور نکنید که با ذخیره کردن اطلاعات در سرویس های ابری مثل گوگل درایو (Google Drive)، امنیت اطلاعات شما در معرض خطر قرار می‌گیرند چون این طرز تفکر اصلا صحیح نیست. برای ذخیره سازی اطلاعات در اغلب سرویس های ذخیره سازی ابری از سیستم عامل رمزنگاری پیشرفته‌ای استفاده می‌شود که حتی ماهیت فایل های آپلود شده در اکانت کاربر هم قابل تشخیص نباشند. پشتیبانی از قابلیت هایی مثل تایید دو مرحله‌ای (Two-Factor Authentication) هم از دیگر ویژگی های امنیتی است که خیلی از سرویس های ذخیره سازی ابری مثل Google Drive از آن پشتیبانی می‌کنند.

گوگل درایو (Google Drive) چیست؟

اگر دو بخش قبل را مطالعه کرده باشید کاملا متوجه شده‌اید که گوگل درایو چیست! گوگل درایو در واقع یک نوع سرویس ذخیره سازی ابری است که توسط شرکت گوگل ارائه شده و به کاربران اجازه می‌دهد اطلاعات و فایل های مورد نیازشان را در فضای ابری ذخیره کنند. هر کاربری که یک جیمیل (gmail) داشته باشد قادر به استفاده از سرویس Google Drive خواهد بود. برای استفاده از سرویس گوگل درایو هم می‌توانید از طریق صفحه وب آن وارد سرویس مذکور شوید و هم می‌توانید اپلیکیشن Google Drive را روی گوشی نصب و اجرا کنید. لازم به اشاره است که اپلیکیشن Google Drive به طور پیش فرض روی گوشی های اندرویدی نصب خواهد بود. پس کافیست با یکی از دو روش نام برده شده وارد گوگل درایو شده و با ارائه مشخصات جیمیل خودتان در آن لاگین شوید. سپس می‌توانید از بخش Upload نسبت به بارگذاری فایل ها و اطلاعات مورد نیازتان اقدام کنید و این اطلاعات را در فضای ابری ذخیره نمایید. از آن پس هر زمان که تمایل داشته باشید می‌توانید با مراجعه به اکانت خود در گوگل درایو (از هر دستگاهی) به آن اطلاعات دسترسی یابید.

با یک مثال ساده سعی می‌کنیم کاربردی سرویس Google Drive را بهتر برایتان قابل درک کنیم. به عنوان مثال در ایران همیشه داشتن فتوکپی شناسنامه و کارت ملی یک معضل است! تصور کنید در جایی هستید و ناگهان برای انجام کاری به فتوکپی شناسنامه یا کارت ملی خودتان نیاز پیدا می‌کنید. در این شرایط اگر قبلا اسکن شناسنامه یا کارت ملی خود را در گوگل درایو آپلود کرده باشید، می‌توانید خیلی راحت از گوشی وارد اکانت Google Drive خودتان شده و به تصویر کارت ملی یا شناسنامه خویش دسترسی یابید و حتی با داشتن یک پرینتر از آن پرینت بگیرید. اما جالب تر این است که گوگل درایو فقط برای آپلود فایل کاربرد ندارد و قابلیت های دیگری را هم در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

در گوگل درایو امکان ایجاد فایل های خاصی با عنوان گوگل داک (Google Doc)، گوگل شیت (Google Sheet) و گوگل اسلاید (Google Slide) هم وجود دارد. این فایل ها به ترتیب می‌توانند به عنوان نسخه های ساده تر فایل هایی همچون مایکروسافت ورد، اکسل و پاورپوینت باشند. به عنوان مثال در گوگل داک شما می‌توانید نوشته های خاصی را ایجاد و ذخیره کنید یا در گوگل شیت می‌توانید چارت های مثل اکسل به وجود آورده و در فضای ابری گوگل درایو ذخیره نمایید. گوگل اسلاید هم مثل پاورپوینت در فضای ابری گوگل درایو یک فایل با اسلایدهای مختلف ایجاد می‌کند. نکته جالب این فایل ها مربوط به امکان اشتراک گذاری و استفاده گروهی از آن ها می‌شود. به عنوان مثال شما می‌توانید یک گوگل شیت ایجاد کنید و لینک اشتراک گذاری آن را برای افراد خاصی که مورد نظرتان است بفرستید. در این شرایط همه آن ها می‌توانند به فایل مورد نظرتان دسترسی داشته و حتی تغییراتی بر روی آن ایجاد کنند. استفاده از این قابلیت در همکاری های گروهی برای ایجاد هماهنگی های لازم واقعا جالب و کاربردی خواهد بود.

پس امکاناتی که Google Drive در اختیارتان قرار می‌دهد محدود به بارگذاری و دانلود فایل نیست، بلکه امکان ایجاد فایل های خاص شبیه به اکسل، ورد و پاورپوینت هم در گوگل درایو ارائه شده و این موضوع می‌تواند در شرایط خاص واقعا کاربردی باشد. اما آیا گوگل درایو محدودیت دارد؟ تا چه میزان فایل می‌توانیم در اکانت Google Drive خودمان ذخیره کنیم؟ آیا برای سایر فایل ها و حجم اطلاعاتی که در اکانت قابل بارگذاری هستند محدودیتی تعیین شده است؟ در ادامه پاسخ این سوالات را خدمتتان ارائه می‌کنیم.

محدودیت های سرویس Google Drive (گوگل درایو)

متاسفانه اینطور نیست که بتوانید روی سرویس گوگل درایو به عنوان منبعی مثل هارد اکسترنال حساب باز کنید! چون این سرویس محدودیت های خاصی دارد. پیش از هر چیز دقت داشته باشید زمانی که از سرویس گوگل درایو استفاده می‌کنید برای آپلود هر فایل و دسترسی دوباره به آن باید حجم اینترنت شما مصرف شود. به عنوان مثال اگر یک فایل 500 مگابایتی را در اکانت Google Drive خودتان آپلود کنید باید 500 مگابایت حجم اینترنت مصرف نمایید. از آن پس هم هر زمان که از هر دستگاهی بخواهید به این فایل و اطلاعات آن دسترسی داشته باشید باید 500 مگابایت حجم اینترنت برای دانلود فایل مصرف کنید. پس به نظر می‌رسد که گوگل درایو حداقل برای ما ایرانی ها به منظور ذخیره کردن فایل های حجیم چندان گزینه مناسبی نیست.

علاوه بر این خود سرویس Google Drive هم محدودیت هایی دارد. گوگل به هر یک از کاربران این سرویس اجازه می‌دهد تا در حالت عادی 15 گیگابایت اطلاعات را به طور رایگان روی اکانت خود ذخیره کنند. اگر کاربر بنا به هر دلیل بخواهد حجم بیشتری از اطلاعات و فایل های خود را در اکانت گوگل درایو خود ذخیره نماید باید حتما اشتراک ماهیانه Google Drive را خریداری کرده و هزینه آن را پرداخت کند. هزینه اشتراک 100 گیگابایتی سرویس گوگل درایو در ماه حدود 1.99 دلار است و هزینه اشتراک 1 ترابایت سرویس مذکور هم در ماه معادل 9.99 دلار خواهد بود. به همین صورت پلن های دیگری برای حجم های 2 ترابایتی، 10 ترابایتی و غیره هم از سوی گوگل تعریف شده‌اند. بنابراین سرویس گوگل درایو از نظر حجم دارای محدودیت است و فقط 15 گیگابایت حجم رایگان را در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

نتیجه‌گیری

بنابراین با سرویس ذخیره سازی ابری Google Drive آشنا شدید. این سرویس برای ذخیره کردن فایل ها و مدارک مهم کاربران واقعا مناسب است و امکان ایجاد فایل های گوگل داک، شیت و اسلاید در آن می‌توانند برای برخی از افراد و شرکت ها بسیار کاربردی باشند. فراموش نکنید حجم رایگانی که گوگل برای هر اکانت گوگل درایو ارائه کرده معدل 15 گیگابایت خواهد بود و برای دستیابی به حجم بیشتر باید هزینه خرید اشتراک ماهیانه آن پرداخت شود.